Uprowadzenie

0Perry Bergman jest prezesem Benthic Marine i pasażerem na pokładzie Benthic Explorer, 450-stopowego statku badawczego, który próbuje wywiercić otwór i pobrać próbki magmy z jądra Ziemi. Na pokładzie są również urocza dr Suzanne Newell; były dowódca marynarki wojennej i obecny kapitan łodzi podwodnej Donald Fuller; oraz nurkowie marynarze i neandertalczycy Richard Adams i Michael Donaghue. To właśnie ta grupa postaci, wraz z niechętnym Perrym, nurkuje do nieczynnego miejsca wierceń, aby dokonać napraw. Po drodze zostają wciągnięci (lub wciągnięci) do nieczynnego podmorskiego wulkanu i zdeponowani w nieziemskiej krainie czarów. To zajmuje około 75 stron dość przekonującej pracy. Następne 375 stron wyrasta z jednych z najbardziej szalonych, najbardziej wtórnych, tworzonych na potrzeby filmów telewizyjnych science fiction, jakie można sobie wyobrazić. Nasi bohaterowie, jak widać, zostali porwani do Interterry, podwodnego świata o oszałamiającym pięknie i niespotykanych technologiach – międzygalaktycznych podróżach i wiecznym życiu, na początek – zamieszkanego przez oszałamiająco pięknych, ubranych w togi ludzi pierwszego pokolenia. Pierwszego pokolenia? Byli tu pierwsi, widzisz, i radzili sobie całkiem nieźle, dopóki ich naukowcy nie zdali sobie sprawy, że Ziemia ma zostać „zalana zderzeniami planetozymalnymi, tak jak miało to miejsce w jej pierwotnym stanie” i że lepiej będzie, jeśli zaczną kopać. Podczas gdy Interterranie prosperowali i rozkwitali pod morzem, my, drugie pokolenie, zaczęliśmy wciągać nasze jednokomórkowe ciała na nasze pasy śluzowe i zaczynać wszystko od nowa. I to tyle. Ludzie o imionach takich jak Arak i Sufa mówią dziwnie, chichoczą na myśl o prymitywnych przedstawicielach drugiego pokolenia, cofają się na samą myśl o przemocy, ściskają dłonie, by uprawiać seks, i nakazują „klonom-robotnikom” zmywanie naczyń, podczas gdy drugie pokolenie robi wszystko, co w jego mocy, by na zmianę uosabiać, definiować i kalać ludzkość. Jeśli jeszcze nie czytałeś…